Ga naar https://ajakuka.nl voor de nieuwste artikelen van Peter van Lenth.
Deze site is voortgezet op AJAKUKA.NL
Beantwoorden
De ernstige fout in de UVRM: Universalisme
De Universele Verklaring van de Rechten van de Mens – ofwel de UVRM – werd ook door mij altijd gezien als een mooie Verklaring. Eentje die aan de basis stond van allerhande verbeteringen voor de individuele mens in de wereld. Toch ben ik nu in de loop van de tijd kritischer en kritischer erop geworden. De kern van die kritiek zal ik proberen te illustreren aan de hand van het in 2018 ondertekende VN-Migratiepact, beter bekend als het Pact van Marrakesh. Dat pact is heel sterk geënt op de UVRM; zonder de UVRM had dat pact er heel anders uitgezien.
Het Pact van Marrakesh beoogde een ‘Internationale Overeenkomst voor Veilige, Ordelijke en Reguliere Migratie’ te creëren. Het pact is hevig bekritiseerd, in Nederland vooral door de PVV en het FvD. Echter, op Twitter (Arjan de Groot, @adegraat) liet iemand die pro-FvD is weten het pact best goed te vinden, ook als je illegale migratie wilt tegengaan. Immers, het zou de legale migratie reguleren en de illegale tegengaan. Is dat waar? Is het verzet tegen dat pact onterecht geweest? Ik heb het wikipedia-lemma over dat pact vervolgens maar eens doorgespit: Pact van Marrakesh.
Wie de teksten heel letterlijk neemt, en beziet als gelegitimeerd door wat er zoal staat in de onfeilbaar geachte UVRM, zal er niet veel kwaads achter zoeken. Het straalt uit dat er nu eindelijk mooie formele afspraken gelden voor mooie ‘reguliere’ migratie en dat ‘irreguliere’ migratie wordt tegengegaan door terug te sturen en door waarmaken van mooie beloften die gestoeld zijn op de UVRM. Dit is vast zo ongeveer de eindconclusie die Arjan de Groot zal onderschrijven. Begrijpelijk dus dat hij de PVV en het FvD, en alle twitteraars die het pact in een paar woorden afkraken, ongelijk geeft en beticht van niet willen lezen.
Nu zal het vast waar zijn dat de meeste twitteraars de volledige tekst niet zelf hebben gelezen, en ook niet het wikipedia-lemma. De PVV en het FvD hebben het natuurlijk wél gelezen. Het FvD heeft er bovendien een youtube-filmpje aan gewijd. Bekijk het eens, en dan praten we verder…
Dat zijn nogal wat ernstige bezwaren, toch?! Of toch niet? Je kàn daarover van mening verschillen. Maar hoe? Neem nou het volgende:
“Migratie wordt verheven tot mensenrecht“, wordt er gesteld. “En landen worden ernstig beperkt in het voeren van een eigen immigratiebeleid.” Tsja, wie heilig gelooft in de universele wijsheid en toepasbaarheid van de UVRM, zal deze beide conclusies eerder met blijdschap onderschrijven dan als alarmbel lezen. Voor- en tegenstanders van dit pact lijken vooral tegenover elkaar te staan waar het hun gevoel over die UVRM betreft. De voorstanders kennen geen enkele twijfel over die UVRM, of het zou moeten zijn dat ze zwaar ontevreden zijn over het, in hun ogen, veel te trage tempo waarin het de ontwikkelingen in de wereld beïnvloedt. De tegenstanders zijn moeilijker in kaart te brengen, omdat velen onder hen de weerzin tegen de UVRM nog niet bij zichzelf herkennen, laat staan openlijk erkennen. Zij zijn nog steeds in de veronderstelling dat de UVRM alleen maar een goede zaak dient en zij zullen – wanneer ernaar gevraagd – de UVRM in theorie volledig onderschrijven. Tegelijk voelen zij een soort van onbehagen dat ze tot nu toe niet zo goed weten te linken aan die UVRM. Een voorbeeld: Zij zijn “net als iedereen” tegen discriminatie, maar merken dat ze evengoed worden gedemoniseerd zodra ze de eigen groep hun allang bestaande voorrechten willen laten behouden. Het onbehagen over “zoveel onverklaarbaar onbegrip” wordt door hen vooralsnog niet in verband gebracht met die UVRM. Dat komt omdat ze die UVRM goedwillend opvatten als een mooi streven om recht en vrijheid te brengen daar waar onrecht en onderdrukking heerst; niet om een autochtone bevolking zijn culturele en economische voorrechten te ontnemen. Alle mensen die de UVRM echter zien als een dwingend streven naar volledige gelijkheid voor alle mensen over de gehele wereld, en daarin rechtvaardiging zien om autochtonen zelfs hun lokale, regionale of landelijke voorrechten af te pakken, wekken hun irritatie op. Het conflict tussen beide groepen wordt uiteindelijk bepaald door hoe ze die UVRM interpreteren.
Laten we de beide groepen een naam geven. Zijn het de rekkelijken versus de preciezen? De gematigden versus de radicalen? De Universalisten versus de Regionalisten? Die laatste benamingen lijken mij vooralsnog de betere. In 2018 wees ik al op het problematische van het woord ‘Universele‘ van de verklaring. De problematiek die de makers in 1948 introduceerden – door het de Universele VRM te noemen – ligt ten grondslag aan het conflict tussen degenen die heilig geloven in het universele karakter van de VRM en degenen die menen dat VRM op zich goed zijn, maar geschreven moeten zijn met een regio (c.q. wijk, lokaal, regio, land) in gedachte.
Voor de regionaal denkende autochtonen is het Pact van Marrakesh onverteerbaar, omdat het de ‘reguliere’ én ‘onreguliere’ migranten allerhande rechten geeft die worden ervaren als een inbreuk op de allang bestaande voorrechten van de autochtonen. De regels uit het pact kunnen er zomaar toe leiden dat een kleine groep migranten een ‘recht’ opeist dat door de Regionalisten wordt afgewezen en ontzegd, waarna de politie die Regionalisten hardhandig ‘een lesje komt leren’ uit naam van de Universalisten, mochten die op dat moment de politieke macht uitoefenen. De fundamentele Universalisten onder de bevolking zullen vervolgens die Regionalisten zien als het kwaad der natie, en met omschrijvingen als ‘nationaal-populisten’ en ‘racisten’ proberen af te branden. Wie wat meer doordenkt, zou tot de conclusie moeten komen dat een regel in het pact blijkbaar geen volledige draagkracht heeft in de samenleving en wellicht – met verwijzing naar het niet-bindende karakter van het pact – terzijde moet worden geschoven. (Maar ja, in een ‘democratie’ als de onze volstaat de helft plus 1, en daarmee wordt verdeeldheid een structureel kenmerk van de ‘samenleving’. De democratie van 51 procent is in feite de bron van ‘institutionele verdeeldheid’ en daarmee van blijvende sociale onrust.)
Lees nogmaals het wikipedia-lemma over het pact, na deze kritiek op de UVRM. Lees met name nogmaals de sectie met de 23 doelstellingen. Het zou je moeten opvallen hoe vaak van de autochtone bevolking wordt verwacht dat deze flink inschikt en afziet van bevoorrechting. Het kenmerkt de maatschappij die van zijn onderdanen verwacht dat deze solidariteit opbrengt met migranten, niet langer op basis van medeleven en gunstverlening, maar omdat de wet zegt dat iedereen op de wereld ieders gelijke is, waar dan ook en hoe dan ook. Ofwel, van een maatschappij waar solidariteit een verplichting is geworden, welke desnoods met inzet van zwaar beboetende politie wordt afgedwongen.
Mijn stelling is dat het Pact van Marrakesh vergeven is van de regels die we vooral moeten willen negeren. Maar ja, ik ben dan ook Regionalist.
De #avondklok gaat niet werken, #bubbelen wel
De avondklok gaat niet het ei van columbus zijn in de strijd tegen het coronavirus. Kijk naar Frankrijk en neem de enig logische beslissing: Hef de avondklok weer per direct op!
Maar wat doen we dan? Wat is dan wèl het ei van columbus? Hoorde ik het goed tijdens het kamerdebat over de avondklok? Hadden Jesse Klaver en Rutte het daar heel eventjes over ‘bubbels‘?
Uit het live-blog van het NRC: Jesse Klaver (GroenLinks) vraagt zich af of de avondklok wel het goede middel is om het doel te bereiken: besmettingen tijdens thuisbezoek voorkomen. Hij stelt voor om mensen een bubbel te laten vormen met een beperkt aantal personen. Dat zou hetzelfde resultaat kunnen geven. Maar volgens Rutte is die maatregel moeilijk af te dwingen. Een avondklok is een harde verplichting.
Zou het? Zouden Klaver en Rutte het daarover hebben na te hebben kennisgenomen van de tweet die ik die nacht hun kant had opgestuurd?
Kom Peter, je weet heel goed dat jouw invloed onmeetbaar klein is. Er zijn vast anderen die dezelfde soort gedachten kregen en die dichter bij deze politici staan.
Maar hoe dan ook, wat (ook) ik voorstelde, maakt behoorlijk meer kans effectief te zijn dan welke avondklok dan ook. Ik stel voor dat we gaan BUBBELEN. Dat woord heeft al minstens één betekenis, maar wat mij betreft komt er een betekenis bij:
Bubbelen is het opsplitsen van een fysieke groep in meerdere fysieke groepen (bubbels), hier als onderdeel van maatregelen die de verspreiding van een besmettelijke ziekte moeten tegengaan. Hoe kleiner de bubbels, hoe meer de verspreiding wordt tegengegaan. Echter, bubbels van één enkel individu leiden tot sociaal isolement en zijn daarom veelal te heftig. De juiste grootte van de bubbels leidt niet tot sociaal isolement en gaat toch de verspreiding tegen.
Mensen zijn altijd deel van meerdere fysieke groepen. Sommige daarvan zijn al inherent klein. Het duidelijkste voorbeeld daarvan is het gezin. Een verdere opsplitsing ervan is te onhandig. Beduidend minder klein is de familiegroep. Men zou binnen de familie met elkaar kunnen afspreken voorlopig te bubbelen. Afspraken kunnen in overleg concreet worden gemaakt. Welke neven en nichten zien elkaar (fysiek) voorlopig even niet, welke wel. Welk kind doet de boodschappen voor ma en pa als die niet meer goed ter been zijn? Met welke van je vrienden trek je voorlopig wèl op en met welke beperk je zolang het contact tot videobellen? Kortom, bubbelen is het opsplitsen van een grote fysieke kring in meerdere kleine kringen. We zouden reduceren tot drie personen ‘bubbelen tot drie’ kunnen noemen. Daarnaast is er nog de mogelijkheid om je uit enkele groepen voor zolang maar even helemaal fysiek terug te trekken. Denk aan het koor dat voorlopig niet bij elkaar komt. We zouden dit ‘bubbelen tot één’ kunnen noemen; het creëren van bubbeltjes die ieder slechts één enkele persoon bevatten. Bij beëindigen van de maatregelen kunnen de bubbels dan weer worden samengevoegd.
Bubbelen helpt natuurlijk alleen als we 1) het begrijpen, 2) het nut ervan inzien en 3) ons er echt serieus aan willen houden. Om dat te bereiken moet de overheid ophouden te dreigen met boetes en strafblad. Er moet vooral een beroep worden gedaan op vrijwillige bereidheid. Dat geldt òòk voor de jongeren die de afgelopen dagen hebben lopen muiten. Zij worden momenteel door zo ongeveer alle politieke partijen weggezet als schuim der aarde, schorriemorrie, criminelen en tuig. En zo ongeveer alle commentatoren – van links en rechts – doen datzelfde. Het is een law-and-order houding vanuit het idee dat in een rechtsstaat alleen de overheid geweld mag gebruiken en we voldoende democratische middelen hebben om je beklag te doen. Slechts een enkeling durft het op te nemen voor deze muitende jongeren, en dan nog pas nadat deze eerst zijn afschuw heeft uitgesproken over de rellen. Het kenmerkt het huidige klimaat waarin de massa zich doof toont voor allerhande klachten over een overheid die geen gehoor geeft. Langdurig en veelvuldig geen gehoor vinden leidt uiteindelijk tot onderhuidse, negatieve emoties en, na de bekende druppel die de emmer doet overstromen, tot ‘irrationele’ geweldsuitbarstingen. Elke betere socioloog en sociaal-psycholoog kan erover lesgeven. Maar daarvan zit er niet eens eentje in het OMT. Een motie om die er wèl in op te nemen, werd bij het avondklokdebat door het kabinet afgewezen. Stom, stom, stom.
En wat nou als zelfs dan het coronavirus gestaag doorgaat met zijn opmars? Dan heeft dit virus blijkbaar ook een verspreidingsmechanisme dat we nog steeds niet in de smiezen hebben. Maar voor nu zeg ik: Bubbelen gaat echt helpen!
SPOEDBERICHT voor Rutte: Alternatief voor een avondklok!
Een avondklok! Hoe bedenkelijk allemaal. Even dóórdenken kunnen die politici en hun adviseurs blijkbaar niet. Of nee, laat ik het positief brengen:
Ik heb een VEEL beter alternatief voor de avondklok! MARK, doe er je grote voordeel mee. VOORKOM deze rigoureuze maatregel. Het is een maatregel waarvan het voordeel TOTAAL niet opweegt tegen het nadeel. Gooi het over de volgende boeg… Weet je wat, ik schrijf alvast even op wat je morgenavond met jouw dictie vast heel erg indrukwekkend in de huiskamers kan laten doordringen.
Landgenoten… We gaan NIET voor een avondklok! WEL gaan we u allen vragen, BOVENOP wat we al een aantal weken doen, de komende weken OOK het VOLGENDE te doen. Met NAME richt ik me tot de JONGEREN… al is het natuurlijk ook aan anderen gericht.
Het kabinet is zich er ZEER van bewust dat deze tijden OOK voor jullie, de jongeren, gewoon PITTIGE tijden zijn. Evenementen worden vooral door jullie gemist, elkaar ontmoeten in café’s wordt jullie alweer een flinke tijd ontnomen. FEESTEN zitten er al evenmin in. Wij weten HEEL goed dat er VEEL van jullie wordt gevraagd. En TOCH willen wij jullie vragen om NOG meer te doen.
Wij vragen jullie om MET je EIGEN vriendenclub in overleg te gaan. Dat kan natuurlijk PRIMA met je mobiel, met Whatsapp of Telegram of Signal, of gewoon bellen.
GA . IN . OVERLEG!
Maak onderling de AFSPRAAK jullie groep voorlopig OP te splitsen. Op te splitsen in groepjes van maximaal 3 of desnoods 4. En SPREEK AF dat die 3 of 4 elkaar onderling WEL gaan ontmoeten. Elkaar ontmoeten… desnoods ELKE dag!
ONZE toestemming heeft het!
Als jullie dan maar WEL die groepjes ECHT beperken en DUS het contact met de ANDEREN uit die GROTERE groep beperken tot digitaal contact.
Dus heb jij wel 10 vrienden en vriendinnen? Overleg met elkaar en maak er DRIE groepen van. Ab, Ben en Corinne vormen een groep die elkaar de komende weken gewoon mogen opzoeken. Dirk, Els en Frans zijn dan de TWEEDE groep. De DERDE groep bestaat dan uit Gea, Helen, Ilse en Johan.
DEZE vorm van bij elkaar komen heeft onze ZEGEN, want het gaat het risico van verspreiden van het virus STERK verkleinen. En dat is PRECIES wat niet alleen WIJ willen, maar ook VAST en zeker JULLIE. Immers, hoe SNELLER wij SAMEN dit virus eronder krijgen, hoe EERDER wij al deze UITERST vervelende maatregelen weer kunnen opheffen.
DOEN JULLIE MEE?
IK REKEN OP JULLIE!
De speech die in de Nederlandse MSM nergens genoemd wordt
Oproep om de opzet van Twitter aan te passen
Alle heisa van de afgelopen week zet mij, zoals gewoonlijk, weer aan het denken over hoe we dingen beter kunnen maken. Voorwaar dat ik een groter podium verdien dan een blog in de marge van het internet. Ik dacht meer aan een column in De Volkskrant. Maar die krant wordt geleid door een redactie die denkt dat ik tot de fouten behoor en wenst mensen zoals ik geen uitgebreid podium te geven. Afijn, het moet er toch uit en dan maar hier, op mijn eigen blog, bij WordPress, dat zich vooralsnog niet (op)geroepen voelt een ‘schifting’ aan te brengen zoals de #TYFIS/#TYFISA miljardairs nu wel doen.
Trump heeft heel veel gebruik gemaakt van Twitter. Het grote voordeel van dat podium was dat je er elk willekeurig account – en dus ook zijn account – kon volgen en dat iedereen – volger of niet – er direct kon reageren, waardoor het contact toch weer een stuk directer werd, al ging Trump niet veelvuldig in op individuele reacties. Wel dwong het Trump om elke boodschap in zeer weinig woorden te pompen. Mogelijk heeft uitgerekend dat ertoe bijgedragen dat zovelen zijn woorden lazen als kwaadaardig. Hij bleek er namelijk geen meester in zijn kritiek zo op te pennen dat deze precies uitgelegd werd zoals hij deze bedoelde.
Ik stel voor dat er een speciaal type account komt voor hen die boven een bepaald aantal volgers uitkomen en voor hen die een officiële positie innemen. Die speciale account moet dan de barrière slechten van 280 tekens. Zij hebben dan de mogelijkheid om beduidend meer tekens te gebruiken. Die extra ruimte kunnen zij dan gebruiken om nuances aan te brengen en te borgen dat woorden niet verkeerd uitgelegd kunnen worden. Het beste lijkt het mij als er een initiële ruimte blijft van 280 tekens, maar dat er dan een secundaire ruimte is voor de toelichting.
Verder kan de opzet zodanig worden aangepast dat de reacties van anderen die zo’n speciale account hebben in het algoritme snel tevoorschijn komen.
Stel je een tweet van de leider van de Republikeinen voor, inclusief een toelichting. Stel je voor dat een mede-republikein erop reageert, inclusief een toelichting. Dan zou je als lezers er toch bij gebaat zijn als die reactie min of meer direct onder de initiële tweet staat, lijkt mij. Zo krijg je snel in de gaten of het in de initiële tweet gecommuniceerde idee wel, of juist niet, gedeeld wordt in die partij. Idem kunnen gerenommeerde commentatoren en Democraten erop reageren. En pas daarachter staan dan de reacties van anderen. Die worden zodoende niet geweerd, maar er is dan wel een middel om te laten zien of een leider of lid van een partij al of niet te ver afdwaalt van de rest van de partij.
Zo zijn er vast nog wel andere verbeterpunten te bedenken. Schiet maar…. En nee, dat is géén oproep tot gewapend oproer.
Waarom het #TYFIS-kartel Trump heeft verbannen
In elk geval Twitter, Youtube (van Google), Facebook, Instagram, en Snapchat hebben Trump permanent of tijdelijk in de ban gedaan. Kort: het #TYFIS-kartel heeft Trump buitengesloten. Google biedt de Twitter-concurrent Parler niet langer aan via de Google Playstore en Apple gaat datzelfde waarschijnlijk een dezer uren doen.
We zien hier de eigenaren van privébedrijven per direct doen wat we in onze rechtstaat dachten achteraf te laten doen door rechters: individuen en groepen tijdelijk of zelfs voorgoed de mond snoeren als hun uitspraken niet passend genoeg gevonden worden. Er is alle reden om deze bedrijven hierom te dagvaarden, maar dat gaat niet gebeuren, want ze doen dat uiteraard na nauw overleg met Biden en consorten. Biden zal gaan zorgen dat rechters zich niet bevoegd voelen deze bedrijven erop aan te pakken. (Is dit een complot? Reken maar dat er achter de schermen heel wat telefoontjes gepleegd zijn. Telefoontjes waarin ook zeker wederdiensten zijn beloofd.)
Redelijk klinkende regels
Velen brengen hiertegen in dat de regels van die bedrijven overduidelijk zijn en best goed in elkaar zitten. Wie de regels leest, zal inderdaad een schema aantreffen dat er op het eerste gezicht best redelijk uitziet. De regels wekken de indruk dat ze voor iedereen gelden en dus ook voor politici, al zijn de regels formeel voor hen wat opgerekt, om het politieke debat niet te frustreren. Dus… waar zeur ik over.
Rechts harder aangepakt
Nou, ik neem waar dat het modereren niet op iedereen idem wordt toegepast. Mijn indruk is dat links wordt ontzien en rechts wordt gepakt: Twitter ziet tweets op rechts al snel als extreem en ziet linkse tweets veel langer als toelaatbaar. En ja, dan blijft er van de belofte dat het alle extremen zal aanpakken niet veel over. Dan kweek je zelfingenomenheid op links en wrok op rechts. Dan ben je een essentieel onderdeel geworden van het polarisatieproces. Dan ben je feitelijk een groter gevaar voor de vrede in de samenleving dan een Trump.
Trump’s tweets
In een goed functionerende democratische rechtstaat bestaan er geen ‘klassen’ waarvoor andere regels gelden. Idem horen erin geen andere regels te gelden voor links en rechts. Bezien we de tweets van Trump, dan is er niet eens eentje te vinden waar hij expliciet oproept om de wapens ter hand te nemen. Laat staan dat hij opstookte het Capitool met geweld te veroveren. Toch voelde het #TYFIS-kartel zich vrij om zijn woorden op die manier op te vatten. Een beetje rechter kijkt naar de feitelijke woorden, constateert dat die woorden met net voldoende precisie zijn gebracht en dat ze geen reden kunnen zijn om te verbannen, uit het debat of naar de gevangenis. Twitter stelde dat je niet alleen naar die woorden sec moest kijken, maar dat je ze moest beoordelen in het licht van alle eerdere tweets. Doch, ook al die eerdere tweets waren op zich voor een rechter geen reden geweest er een ban over uit te spreken.
Trump leidsman van vele miljoenen
Het lijkt er sterk op… Nee, ik ben ervan overtuigd geraakt dat Trump uitgerekend nu is aangepakt omdat Biden vanaf ditzelfde moment de formele macht in de VS heeft gekregen en omdat Trump zich heeft ontwikkeld tot de grote leidsman van wel 30 miljoen Amerikanen waarvoor Biden en consorten hartstikke bang zijn. Een zeer omvangrijke groep die naar hèm luistert en niet echt naar de nieuwe president. (Wat me doet denken aan de vorige verkiezingen, toen zoveel mensen in datzelfde land al direct zeiden “NOT MY PRESIDENT!”. Toen al kon je er vergif op innemen dat deze slogan zich zou gaan nestelen in het geheugen en bij èlke volgende president even hard gebruikt kan worden. In vroeger tijden, en in menig ander land, zou de al of niet gekozen president er wel raad mee hebben geweten en alle deelnemers hebben laten oppakken vanwege staatsondermijning.) Bovendien tonen Trump’s volgelingen zich wel degelijk bereid tot actie! Een groep die zich niet langer slechts vanachter een toetsenbord of bij een vierjaarlijkse verkiezing kwaad maakt. Een groep die zich, ondanks een rechtse president, ook de afgelopen vier jaar constant in een kwaad daglicht gezet voelde, door de oppositie en haar aanhang, door BLM en Antifa, en nog het meest door de reguliere media. En dat terwijl het dacht dat er nu eindelijk een president zat die hùn voorkeuren ging implementeren. Een president die vier jaar lang op alle mogelijke manieren in de reguliere pers werd tegengewerkt. Tegengewerkt omdat die reguliere pers zo ongeveer voor 90 procent bestaat uit het ‘linkse’ kamp van Democraten, BLM en Antifa. En vooral tegengewerkt omdat Trump dàt durfde te zeggen wat die media vooral niet willen horen: dat het manipuleert bij het leven.
Paniek bij de Democraten
Er is gewoon heel grote paniek uitgebroken, met name bij de Democraten. Zij zijn doodsbang geworden voor vier jaar Biden vol met gewelddadige onlusten door maar liefst 30 miljoen ‘criminelen’, ‘terroristen’, ‘tuig’, ‘rechtsextremisten’, ‘nazi’s’, ‘racisten’ en ‘white supremacists’ die met halfautomatische geweren de ordetroepen wegblazen. Zij willen zo snel mogelijk – dus nu – die beweging zijn grote leider ontnemen door hem het spreken in praktische zin onmogelijk te maken. Ze zijn echt in paniek, want zouden ze iets beter nadenken, dan zouden ze inzien dat ze met deze aanpak juist een self-fullfilling prophecy in werking stellen. Ze voeden op deze manier de wrok op rechts en kunnen hun hart ophalen aan wat komen gaat. (Merk op dat deze laatste woorden van mij door hen makkelijk kunnen worden geïnterpreteerd als opstokerij. Wat natuurlijk je reinste flauwekul is.)
Zuilen verbinden door te polderen
De paniekzaaiers op links ontnemen het zicht op wat wèl zou helpen: Verbinden, verbinden, verbinden. Dat doe je niet door Trump in een cordon sanitaire te duwen. Dat doe je juist door nauw met hèm (als leidsman van een belangrijk deel van je bevolking) samen te werken, door de onvrede van zijn tientallen miljoenen aanhangers echt serieus te nemen, door hun nukken niet zomaar van tafel te vegen. Door te polderen, zo je wilt. Te polderen zoals weleer in Nederland de zuilen deden. De zuilen die principieel vasthielden aan hun ideologie, maar ondertussen hun politieke leidsman in Den Haag, of in de provincie of de gemeenteraad, hun zegen gaven om met nemen en geven tot compromissen te komen.
Linkse president, rechtse onlusten
De afgelopen vier jaar was er in de VS een rechtse president en een enorme hoeveelheid linkse BLM- en Antifa onlusten. De komende vier jaar zullen we te maken krijgen met een linkse president en een enorme stroom rechtse onlusten. Biden is namelijk niet de man die begrijpt hoe je echt moet verbinden, ondanks zijn zalvend bedoelde woorden.
Het #TYFIS-kartel dekt zich in
Terug naar het #TYFIS-kartel. Dat is momenteel als de dood dat het van een negatieve geweldsspiraal de grote schuld gaat krijgen. Dat denkt dat het met deze ingrepen in elk geval de sympathie van Biden, Democraten, BLM en Antifa heeft gekregen, en zodoende in elk geval de komende vier jaar goed zit.
Een beetje rebellie
Dit artikel bevat maar weinig hyperlinks. Wie echter zelf wat moeite doet, zal van elke uitspraak met groot gemak bewijs op internet vinden. Nog wel althans, want uiteindelijk gaat zelfs ‘internet’ een nieuw tijdperk in. Een tijdperk van véél verdergaande regulatie van wat er gezegd mag worden, en hoe. Van wie er nog wel mag protesteren en wie niet. En van hoe dat protest er hooguit mag uitzien. Ik herhaal maar nog eens wat Thomas Jefferson ooit zei en wat voortaan alleen nog zal mogen als de ‘rebellie’ de zegen heeft van de machthebbers: “I hold it that a little rebellion now and then is a good thing, and as necessary in the political world as storms in the physical.”
Vrees niet dat ik, door deze uitspraak hier in te voegen, opeens ben verworden tot een militant. Wèl onderschrijf ik het recht van mensen om hun onvrede ook iets meer fysiek te uiten als protesten via bijvoorbeeld sociale media compleet genegeerd worden, of als bij verkiezingen groepen van meer dan 25 procent van de kiezers totaal opzij wordt gezet. Een president of premier mag van mij links zijn (wat menig onderwerp betreft graag zelfs), als deze zich maar onthoudt van woorden als ‘racist’, ‘fascist, ‘neonazi’, ‘islamofoob’ en zo nog wat termen, en bereid is echt iets met de onvrede op rechts te doen.
Tenslotte toch nog een Youtube-video uit 1969. Edward Griffin leest voor uit een boek van 1956 (1956!) waarin beschreven staat hoe de Soviet-communisten in de VS met hun vijanden moesten omgaan:
Van Links hoeven we geen ‘verbinding’ te verwachten
Zien anderen ook de overeenkomst tussen ontwikkelingen in de VS bij de Republikeinen en die bij de FvD? In beide gevallen hebben we te maken met een voorman die fundamenteel wilde breken met ‘politieke correctheid’. Met voormannen die de problemen van deze tijd op zich lieten inwerken en tot de conclusie kwamen dat bepaalde normeringen op punten radicaal moesten worden omgegooid om die problemen het hoofd te bieden. Voormannen die kwamen met voorstellen, zoals over migratie, vluchtelingen en integratie. Voorstellen waar de meute heel erg van schrok en meteen moest denken aan anderen uit het verleden die met hun radicale aanpak de problemen van hùn tijd meenden te moeten bestrijden. Anderen, zoals een Hitler, die daarin volstrekt kwaadaardige keuzes maakten, want ze zaaiden dood en verderf, door het als probleem benoemde deel van de bevolking gewoon uit te roeien. En de hedendaagse meute werd overspoeld door het buikgevoel dat ook vast déze voormannen in hun radicale keuzes bereidheid zouden tonen om zòver te gaan, zover dat ze dood en verderf zouden goedvinden als het maar tot oplossing van de vermeende problemen zou leiden; en misschien ook wel dat ze eigenlijk dictatoriaal waren en een machtsgreep heimelijk zouden koesteren. Ja, de meute is goed in dat buikgevoel en haalt alles uit de kast om te bewijzen dat ze dit alles goed zien. Toch heeft die meute mij nog niet kunnen overtuigen. Integendeel zelfs. Ik meen dat de meute de lessen van de Tweede Wereldoorlog niet zo best heeft begrepen. De alarmknoppen staan verkeerd afgesteld.
Maar nu terug naar de dag van eergister, 6 januari, de dag van de ‘bestorming’ van het Capitool. Een bestorming? Ja, volgens zo’n beetje alle media. Nee, volgens mij. Want wie de beelden goed bekijkt, ziet eigenlijk voornamelijk scenes waar geduwd, gesjord en getrokken wordt, zeker vergeleken met de beelden die ons geregeld bereiken uit andere landen. Zo was er ook het beeld dat CNN toonde, hoe de demonstranten zich ‘keurig’ via het door afzetkoorden gemarkeerde looppad in de hal begaven naar de vergaderruimte, alsof het een museumbezoek betrof. Geen standbeelden die aan gruzelementen werden geslagen, geen agenten die werden bekogeld, geen rookbommen.
Tuurlijk, door hier juist dit plaatje te tonen, kan de lezer gaan denken dat het allemaal wel meeviel. Zo werkt ‘media’, ook wat ik hier schrijf. Maar ik toon dit beeld niet omdat ik meen dat het volkomen representatief is voor wat er gebeurde. Ik toon het in de hoop dat al die andere videobeelden, van al die media, hierna met een iets kritischer blik worden bekeken. Stel jezelf de vraag waarom al die media in hun verslag spreken over ‘bestorming’. Ja, de bovenstaande foto is een bagatellisering. Maar er is ook een tegenpool van bagatelliseren: overdrijven. En dat gebeurt even vaak, met name als het om de uitspraken en acties van je politieke vijanden gaat.
Hier toch ook even noemen dat wel erg veel demonstranten achteraf bij hoog en bij laag beweren dat het er sterk op leek dat infiltranten de in de voorste linies actief waren. Ook vonden ze de politie en relatief geringe beveiliging haast verdacht uitnodigend. Allemaal wel een onderzoekje waard, toch?
De oude politieke garde, en de meute, vindt het ongehoord dat demonstranten het Capitool binnenvielen. Dat hoort gewoon niet in een democratie, zo gaat het rond. Die stellingname komt de linkse Democraten nu wel goed uit, maar er zijn genoeg wereldwijde voorbeelden te noemen waar uitgerekend links zulke bestormingen met sympathie bewierookte. Alles indachtig de ten onrechte aan Thomas Jefferson toegeschreven uitspraak “When injustice becomes law, resistance becomes duty”. Maar misschien kunnen ze dan nu ook even de volgende, wèl door hem gedane, uitspraak tot zich nemen: “I hold it that a little rebellion now and then is a good thing, and as necessary in the political world as storms in the physical.”
Ik voorspel dat deze hedendaagse rebelse groep voorlopig een blijvertje is, want er zijn echt maar weinigen onder hen die door de berichtgeving over “bestorming door een zeer kleine groep extremisten” tot inkeer komen.
Ik ben verder van mening dat de gevestigde politieke orde zich serieus hoort af te vragen hoe die rebelse groep te deradicaliseren is. Volgens Biden is het een kwestie van weer gaan verbinden. Echter, deze nieuwe president gaat daarin niet slagen. Zijn uitspraak dat het hier ging om “een zeer kleine groep extremisten” is een duidelijk signaal dat hij géén verbinder zal gaan zijn. Of neem Nancy Pelosi, die vandaag wederom zeer fel uithaalde naar Trump en wil dat hij per direct wordt afgezet. Het zijn woorden die het vuur opstoken en niet bepaald uitdoven.
Er was een uitdrukkelijk verzoek van Biden aan Trump om zich uit te spreken over de ontwikkelingen bij het Capitool. Die video kwam er, al zal dat niet zijn gedaan om Biden te pleasen. Trump bevestigde erin nogmaals dat hij vindt dat de verkiezingen gestolen zijn en dat hij heel goed begreep waarom er gedemonstreerd werd. Maar tegelijk zei hij dat de demonstratie vredig moest verlopen en dat ze nu weer huiswaarts moesten gaan. Wat ze ook deden, waarvan akte. Met die video bewerkstelligde Trump dus zo ongeveer in zijn eentje dat de onlusten bij het Capitool relatief rustig eindigden.
In dat licht beschouwd is het schokkend dat de sociale media (Twitter, Facebook en Instagram voorop) al binnen 10 minuten uitgerekend deze videoboodschap in de ban deden. De stellingname van de eigenaren van Twitter en Facebook kan rustig een totale misslag genoemd worden. Ze claimen dat Trump rellen aanmoedigde door wederom te verklaren dat de verkiezingen zijn gestolen en dat hij de demonstratie begreep. Maar ze zien niet dat hij tegelijkertijd zijn autoriteit (bij de demonstranten) inzette om hen te bewegen het vredig te houden en nu weer naar huis te gaan, en dat hij daarin slaagde!
Je ziet hier géén hyperlink naar die video! Die video is namelijk nog maar moeilijk te vinden. Je kan hem vast nog zien door je aan te melden bij Parler. Dat die video niet meer zo makkelijk te vinden is, is op zich al een flinke aantasting van ons aller recht op nieuwsgaring. Het is een ernstiger inbreuk op onze politieke spelregels dan wat Trump deed!
We gaan zien hoe dit alles zich ontwikkelt. Een van de demonstranten is ondertussen ontslagen door zijn werkgever. Hij zal vast niet de enige zijn. Er zijn uiteraard nog veel meer manieren om ontevreden mensen weer in een soort van gareel te krijgen. Maar of dat gaat lukken? Het jaar 2020 was het jaar van een rechtse president en een gewelddadige, linkse BLM/Antifa beweging. Wat wordt het in 2021, nu de president van linkse huize is? Een linkse president en een linkse voorzitter van het Huis van Afgevaardigden die echt niet weten hoe écht te verbinden… We kunnen de borst nat maken. En verwacht van mij niet dat ik elk protest met maar een beetje geweld uit principe ga veroordelen. Zulk principieel gedrag hebben we immers afgelopen jaar ook niet kunnen zien bij de reguliere media; die waren erg goed in het bagatelliseren van het geweld door BLM en Antifa.
Baudet versus Nanninga en Nijman
Heftige week, ook ’s nachts. De direct betrokkenen (Baudet als eerste) zullen vast slecht hebben geslapen, maar ik ook. Het is allemaal ontnuchterend. Denk je op mijn leeftijd eindelijk een aardig beeld te hebben van diverse al langer politiek actieve mensen, blijk je ook de afgelopen jaren nog te hebben gevaren op een veel te rooskleurig beeld. Het vertrouwen in de gevestigde politici was al gering, maar ook diegenen die je wèl vertrouwde blijken zo hun kantjes te hebben. Heb ik het dan over Thierry Baudet?
Nee dus. Gek genoeg denk ik Thierry Baudet nog steeds goed te begrijpen. Bij mij is hij nog steeds niet door de mand gevallen, al zou ik wel een gesprek met hem willen. Gewoon rustig op de bank in de huiskamer, met zijn tweeën. Nee, ik denk dan eerder aan degenen in en om Forum voor Democratie die hem deze week de maat hebben genomen. Namen? Annabel Nanninga voorop, maar ook Bart Nijman van Geenstijl. Die eerste stak een paar flinke dolken in de rug van Baudet. Nijman deed dat wat later in de week nog eens dunnetjes (nou, dunnetjes…) over. Het moet gezegd dat Nijman, méér dan Nanninga, zijn best heeft gedaan zeer geloofwaardig en integer over te komen. Maar helaas voor hem wringen er enkele beweringen. Zo wordt Baudet door Nijman beschuldigd van antisemitisme, op basis van korte, binnenskamers en in ‘vertrouwde’ kring gedane uitspraken. In het begin dacht Nijman nog dat het om wat provoceren ging, maar die gedachte liet hij later los. De vraag is wanneer ‘later’ was en waarom hij die gedachte losliet. Was dat van de week, toen helemaal duidelijk werd dat er partij gekozen moest gaan worden? Koos Nijman voor het kamp Nanninga om ‘straks’ – als privépersoon, maar ook als vertegenwoordiger van Geenstijl – in de nieuw op te richten partij nog welkom te zijn? Nanninga en hij zijn al heel lang bevriend. Zij komt uit de Geenstijl-burelen waar Nijman al heel lang zo ongeveer de baas is.
Twitter is bij tijd en wijle een fantastisch medium. De ruzies in de tweets zijn niet van de lucht. Wat opvalt: Er zijn velen die Baudet deze week zijn gaan afvallen.De beschuldigingen in de artikelen van Nanninga en Nijman worden door hen geloofd en zij keerden Baudet én FvD nu over één nacht ijs de rug toe. De nieuw op te richten partij zal vast hun nieuwe huis worden. (Voor de politieke ontwikkelingen hoeft dat niet negatief uit te pakken, trouwens.) Maar vele anderen zijn momenteel pislink op Nanninga en Nijman (en anderen). Zij houden niet van zulk “verraad” en “natrappen”. Daarnaast hebben zij ook nog eens inhoudelijke argumenten. Zo gaat er momenteel een bloemlezing van het werk van uitgerekend Nanninga en Nijman rond. Een bloemlezing van hùn tweets uit de afgelopen 15 jaar die opponenten antisemitisch zouden kùnnen noemen. Nee, zeggen Nanninga en Nijman, dàt waren ironische ‘grappen’, bedoeld om hoognodige, politiek-incorrecte discussie uit te lokken; uiteraard zijn ze niet echt antisemitisch. Ho, wacht even, denken ik en vele anderen dan: En wat doet jullie, Nanninga en Nijman, dan nu opeens zo beslist weten dat Baudet het niet òòk ironisch en discussie uitlokkend bedoelde?
Nijman schreef ook dat zulke ironie in 2010 nog kon; nu niet meer dus. Tsja, misschien is hij zelf tot nieuwe inzichten gekomen, maar volgens mij waren er 10 jaar geleden ook al massa’s mensen die zulke ironie niet snapten of waardeerden. Zo beschouwd zou Nijman zichzelf nu de serieuze vraag moeten stellen of hij met zijn Geenstijl wellicht (mede) de basis heeft gelegd voor de manier waarop Baudet en vele anderen momenteel tegen de wereld aankijken. Een manier van kijken die Nijman schijnbaar niet meer zo prettig vindt. Die manier van kijken kenmerkt zich door een vrijzinnig durven bespreken van elke gedachte die maar opkomt in het hoofd. Het stelde Geenstijl en anderen in staat om de kronkels in de politiek-correcte redeneringen zichtbaar te maken en zo het politieke alternatief voor die gevestigde manier van redeneren van de grond te krijgen. Culminatie was uitgerekend Forum voor Democratie. (Op de PVV kreeg het maar geen vat, want geen interne ledenpartij waar zij op hun trompet konden toeteren.) Waar al die lui van het eerste uur tot op de dag van vandaag maar niet aan willen, is het idee dat uitgerekend hun eigen ‘onafhankelijke’, ‘kritische’ geest de bron is van narigheid zoals op dit moment.
Al vele keren in de afgelopen jaren is me opgevallen dat vele ‘grote namen’ uit deze kringen enerzijds buitengewoon scherp de misstanden van de gevestigde politiek kunnen opschrijven, maar anderzijds zelf hele nare trekjes hebben die op het volgende neerkomen: Ze zeggen fundamenteel vòòr vrijheid van meningsuiting te staan en zullen je aanvankelijk je zegje laten doen. Vervolgens gaan ze zogenaamd het debat met je aan. Zogenaamd, omdat ze vanaf minuut één proberen je de oren te wassen, zelfs als je het in essentie met hen eens bent. Kortom, ze gaan er hoe dan ook respectloos, met gestrekt been, in. Verder, ze blokkeren je om niks en blaffen je daarbij nog af ook. Vele gewone zielen kunnen daarvan voorbeelden geven. Op Geenstijl zelf zijn ze er zelfs trots op dat ze het ‘wegjorissen’ en ‘oprotten’ noemen. Bovendien valt daar niet serieus over te corresponderen. Weggejorist is weggejorist en opgerot is opgerot. (De aanval op Baudet door Nijman op Geenstijl ontlokte uiteraard weer vele reacties; nog veel meer dan normaal gesproken al het geval is. Wat een beetje kenner opviel, was het bijzonder hoge aantal ‘reaguurders’ die nu werden weggejorist. En ook werden velen voorgoed verbannen, zelfs meebetalende premium-reaguurders.)
Er is alle aanleiding om te stellen dat veel van deze populaire influencers (opiniemakers) in de persoonlijke sfeer nare lieden zijn. Nare lieden waar je niet snel schouderklopjes – echte welgemeende hartelijkheid – van krijgt. (Dat laatste, schouderklopjes, is er trouwens binnen partijen als Groenlinks wèl, al zal het daar net even teveel plaatsvinden.) Voor de gewone FvD-leden zal dit niet in die mate gelden. Ik heb het hier over de populaire influencers.
Geldt dat laatste ook voor Baudet? Ik denk van niet. Als Baudet zo was geweest, dan had hij al veel eerder met ‘querulante dissidenten’ afgerekend. Ik denk dat Baudet zich niet kon voorstellen dat ook de mensen om hem heen zo kunnen zijn. Hij ervoer natuurlijk ook niet eerder aan den lijve hoe het is om te worden geblokkeerd of afgeblaft door partijgenoten als Nanninga of opiniemakers als Nijman. Wat dat betreft is dit een zeer leerzame periode voor hem.
Er is ook iets vermeldenswaard voorgevallen op de avond dat Baudet in een voor insiders roemruchte cafébabbel die Geenstijl begin dit jaar organiseerde. Ik hoor Baudet nog Geenstijl het “verwijt” maken dat het niet wilde samenwerken met FvD. Hij hield een hartstochtelijk pleidooi waarom die samenwerking zo nodig was. Iets waaraan Tom Staal, de gastheer, niet toegaf, onder het mom van journalistiek onafhankelijk willen blijven. Sla het gros over en begin meteen in minuut 57. Merk ook op dat Baudet de teloorgang voorspelt.
Nu is het niet gewoon dat een geïnterviewde een rechtstreeks interview aangrijpt om de interviewende partij verwijten te maken. Zoiets doe je normaal gesproken buiten de uitzending om. Maar bij Geenstijl is niets gewoon en nodigde de hele setting ertoe uit; immers, er werd alle moeite gedaan om een café-achtige sfeer neer te zetten, waar alles gezegd moet kunnen worden. En zo geschiedde. Naar we nu menen te weten heeft het Baudet geraakt dat er niets, ook niet achteraf, werd toegezegd. Het signaal was helder: FvD hoefde niet te verwachten dat Geenstijl doelbewust zou gaan meewerken aan de verdere opbouw. Het was echter niet het eerste signaal dat de eenheid op ‘rechts’ er nooit zou gaan komen en dat daardoor alle inspanningen om tot een kansrijke oppositie te komen uiteindelijk op niets zouden gaan uitlopen. Velen met enigszins ontwikkelde sensoren werd het steeds duidelijker dat er binnen deze ‘rechtse’ ‘zuil’ teveel ego’s rondlopen en écht samenwerken er niet van zou gaan komen. De ironie wil dat Nanninga c.s. het Baudet verwijten de serieuze politiek onmogelijk te maken, maar dat zo’n verwijt eigenlijk juist gemaakt moet worden aan Nijman c.s., die immers zogezegd “onafhankelijk” menen te moeten blijven. (Denk bij c.s. ook vooral aan een Bert Brussen van TPO; ook die staat binnen de kortste keren met blokkeren klaar en weet alles van afblaffen. En denk ook aan een Jan Dijkgraaf; scherp met de pen, maar blokkeert je om totaal niks.) Zogezegd “onafhankelijk” blijven zou zijn ingegeven door hun idee dat ze nou eenmaal uiteindelijk toch journalist zijn. Maar volgens mij is het vooral een kwestie van een te groot ego en zèlf niet willen wat ze van Baudet verwachten: meegaan in de èchte politieke strijd.
En Baudet dan? Geen kritiek op hem? Zeker wèl! Baudet heeft zijn oren te luisteren gelegd bij velen die volgens de heersende taboes niet gehoord mògen worden. Door Guilty By Association is daardoor nu ook Baudet iemand geworden die eigenlijk niet gehoord màg worden. Terwijl het er natuurlijk om gaat wàt Baudet met al die woorden van die wanna-be-influencers heeft gedaan. Al die woorden ronduit afwijzen lijkt me niet de weg om te gaan. Al die woorden vervatten in een verhaal dat wèl goed aanhoorbaar is, lijkt mij zijn grote uitdaging. Dat verhaal moet er nu wel gaan komen en de fase van het zich ‘breed’ blijven informeren mag nu weleens achter de rug raken. Ik ben zeer benieuwd naar dat verhaal. En het zal echt van dàt verhaal afhangen of Baudet mijn stem gaat krijgen.
Vanmiddag keek ik naar de nieuwste aflevering (7) van Startrek Discovery (op Netflix). Wat mij betreft de allerbeste aflevering tot nu toe. Michael Burnham probeert de bewoners van de planeet Vulcan in een ‘wetenschappelijk debat’ te overtuigen bepaalde data te overhandigen voor analyse. Die krijgt ze uiteindelijk, maar niet voordat ze eerst door het stof moest en zeer open over haar eigenlijke, innerlijke motieven had gesproken. Die eigenlijke, innerlijke motieven achtten de Vulcans (en Romulans, waarmee ze nu samenleven) wezenlijk onderdeel van de te beoordelen wetenschappelijke criteria. Omdat ook die motieven hun goedkeuring kregen, kreeg ze de data. Als Baudet openhartig blijft over zijn innerlijke motieven én bovendien een verder goed, doorwrocht verhaal waar ik achter sta neerzet, krijgt hij mijn stem. De (voor mij) hear-say die Nanninga en Nijman hebben ‘geopenbaard’, laat ik voor nu maar even. De openbaarders zijn me teveel zelf verdachte geworden.
“Wie wind zaait, zal storm oogsten” – Over het mondkapjesbeleid
Ene Pierre Daanen eindigde vandaag zijn ingezonden tekst in De Volkskrant aldus: “Wie wind zaait, zal storm oogsten”. Dat sloeg op Willem Engel, die een paar dagen geleden bedreigd werd door ‘een verwarde man’. De bedreiging zou, volgens Daanen, het logische gevolg zijn van Engel’s oproep om zich teweer te stellen tégen het mondkapjesbeleid, met de hashtag #ikdoenietmeermee, en ook door zijn ‘volgers’ te vragen een verzorgingshuis te bellen met het verzoek nog eens over het beleid aldaar na te denken, wat door sommige volgers – ook voor Engel onverwacht – werd opgevat als de vraag om het tehuis te bedreigen. Een andere man, ene Nico Dofferhof, had een net even andere tekst ingezonden, met een toch wat andere conclusie. Hij wees ook op àndere aanvallen van lui die het mondkapjesbeleid met meer dan woorden alleen steunen. Lui die voor hun aanvalsgedrag niet veel meer nodig hadden dan de indruk dat je niet wenst mee te doen aan het mondkapjesbeleid.
Wie wind zaait, zal storm oogsten…. Dan denk ik, wat is wind? En waarom zou daar storm op moeten volgen? Het lijkt me dat je in een democratie je zegje moet kunnen doen. Het kan toch niet zo zijn dat elk zegje als wind die storm zal oogsten moet worden beschouwd. In een democratie moeten er mogelijkheden zijn om te protesteren en zelfs om burgerlijk ongehoorzaam te zijn. Elke Nederlander zal erkennen dat er situaties denkbaar zijn die protest en burgerlijke ongehoorzaamheid rechtvaardigen. Hooguit is er meningsverschil over de vorm en de grenzen van beide. Ging Engel de grenzen over? Volgens sommigen wel, volgens anderen niet. Prima om het daarover te hebben, maar dan wel graag in datzelfde debat bespreken of de pro-mondkapjes aanvallers grenzen over gingen.
Anderzijds, we kunnen dat debat natuurlijk ook overslaan. Want nòg belangrijker is een debat over hoe de media zich in deze verhouden. De media lijken het onderwerp ‘mondkapjesbeleid’ genuanceerd te benaderen, door voor- en nadelen ter sprake te brengen. Echter, aan het eind van het liedje blijken ze alle pro het mondkapjesbeleid te zijn, zo de burgers geen andere keus latend dan òf braaf mee te gaan in het dragen ervan òf de kont tegen de krib te gooien en alle uithuizig ervaren vijandigheid te trotseren door het mondkapje opzichtig niet te dragen. De media dragen zo het hunne bij aan de polarisatie tussen voor- en tegenstanders. En zonder de media zijn de tegenstanders ook feitelijk kansloos; ze zijn als aangeslagen wild.
Het is triest om elke dag weer te moeten ervaren hoe de media de uitslag van menige richtingenstrijd in het land bepalen nog voordat debatten eerlijk gevoerd konden worden. Met heel andere roergangers (zeg maar, heel andere eigenaren en hoofdredacties) zou menige richtingenstrijd heel anders uitpakken. Tenminste een deel van de media zou door andere roergangers geleid moeten worden.
De Publieke Omroep speelt in deze een merkwaardige rol. In vroeger tijden – toen er nog sprake was van duidelijke zuilen – kon je ervan op aan dat omroepen elkaar tegenspraken. Toch was er geen gevaarlijke polarisatie, omdat de leiders van die zuilen zich in de politieke arena compromisbereid toonden. De tegenwoordige Publieke Omroep is echter verworden tot – inderdaad – één énkele Omroep, in elk geval aangaande de coronamaatregelen. Die laat de oren namelijk volledig hangen naar de heersende politici, naar hoe die de coronacrisis aanvliegen. De politici uit de oppositie worden weliswaar af en toe gehoord, maar als puntje bij paaltje komt, zal Dè Omroep het coronabeleid van de regering telkens weer laten winnen door het, altijd verhuld, net even zo te bespreken dat je als kijkende burger onderbewust voelt dat je een moeilijke tijd tegemoet gaat als je ertegenin durft te gaan. Het gros kiest op zo’n moment uiteraard eieren voor zijn geld. En bovendien, het klonk allemaal best wel redelijk, toch?
Al menigeen heeft het vertrouwen in de media – sorry, de main stream media – totaal opgegeven. Velen ervan kijken al niet eens meer naar bijvoorbeeld het journaal. Ze raken ronduit depressief van het kijken naar “alle leugens en manipulaties”. Ja, hun verwensingen zijn niet van de lucht. Daardoor zijn ze uiteraard ook meteen heel kwetsbaar, heel makkelijk weg te zetten als dom, grof in de mond en haatdragend, zo niet haatzaaiend. Binnenin die mensen woedt echter een vooralsnog naar binnen gekeerde storm. Hoe zou die nou toch zijn ontstaan…
PvanLenth 