Occidentofobie vervolgen?

Prof. Paul Cliteur

Occidentofobie is een samentrekking van occident en fobie. Occident is een synoniem voor Het Westen, omdat de occident het punt is waar de zon ondergaat, en dat is toevalligerwijs altijd in het westen. (Hoe het dan moet met mensen in bijv. Hawaii die in het westen dat waarnemen wat bij ons bekendstaat als Het Oosten, weet ik nu even niet.) Fobie is angst, of eigenlijk weerzin, of eigenlijk haat. En dan weer eigenlijk van dat alles een te grote hoeveelheid, dus teveel angst, teveel weerzin, teveel haat. Volgt u het nog?

Angst, weerzin en haat

De sprong van angst naar haat is niet volkomen logisch. Het vergt veel goede wil om de uitleg van die sprong te accepteren. In elk geval staat weerzin niet voor niets in dat rijtje; het moet de sprong wat makkelijker maken. Het idee

Voor wie zich afvraagt waarom Turkije in de Navo zit

Kemal Ataturk was al een tijdje dood (1932), maar zijn geest waarde in 1952, het jaar van toetreding tot de Navo, nog volledig rond in Turkije, althans in de regeringscentra. Het moet een soort van rotsvast vertrouwen van het vrije westen zijn geweest dat het met Turkije alleen maar verder de goede kant op zou gaan als het onderdeel van de Navo zou worden. En natuurlijk was het ook wel zo strategisch om de Bosporus-doorgang binnen de Navo te hebben.

Nu het Kemalisme vrijwel volledig is verdwenen uit de Turkse regeringscentra zit de Navo opgescheept met een wel heel problematisch land. Het heeft een machtig militair arsenaal gekregen waarmee het met name de Koerden over de kling jaagt. Maar het kan nog weleens veel erger gaan worden. Erdogan heeft alles in zich om zich te ontwikkelen tot de hoogste baas van een islamitische kliek die alles en iedereen voor het blok zet: of je denkt en doet wat wij van je verwachten of we maken je het leven zuur (of nog erger).

En dan te bedenken dat Kemal Ataturk even fel tegen de Islam was als momenteel de islamcritici die door de Europese MSM en politiek-correcte kliek worden weggezet als islamofoben. Ja, die Kemal toch, dat was dus een echte islamofoob! Maar wat zegt dat over die westerse politici die hem en zijn gedachtengoed destijds heel erg zagen zitten en die Turkije zelfs vroegen lid te worden van de Navo? Ach, dat waren ook vast islamofoben, toch?!

Wie bewijst Houellebecq eigenlijk een dienst?

Eergisteren heb ik Houellebecq’s roman ‘Onderworpen’ uitgelezen. Nou ja, uitgelezen… de laatste hoofdstukken raffelde ik af, om te achterhalen hoe het plot zou eindigen. Tip: Als je het boek nog wilt lezen en niet wilt dat ik het plot verraad, haak dan nu af.

Er maakte zich een behoorlijke somberheid, of beter: teleurstelling, van mij meester. Maar misschien had ik te snel doorgebladderd en dus heb ik gisteren alsnog die hoofdstukken zo goed mogelijk gelezen. Daarna nog immer teleurgesteld besloot ik op internet de reviews en interviews op te zoeken. Wat had Houellebecq bewogen, waar staat hij in het Islamdebat nou eigenlijk echt en wat vonden anderen erover?

In de rest van dit blog ga ik ervan uit dat de lezer het boek zelf heeft gelezen en ook de nodige recensies en interviews tot zich heeft genomen. Dus ik ga niet hyperlinken. Wie die recensies en interviews wil vinden, weet hoe dat moet.

Al vrij vroeg in het boek ontwikkelde ik een zekere antipathie tegen de hoofdpersoon François, professor aan een van de mindere faculteiten van de zeer voorname universiteit Sorbonne. De professor is letterkundige en, zoals al zijn collega’s, verknocht aan één schrijver uit één periode, en heeft daaromheen, net als al zijn collega’s, de nodige kennis opgedaan over tijdgenoten en concurrenten van die schrijver. Het hele boek door blijkt deze François zo’n beetje alles wat hij meemaakt te toetsen aan wat zijn favoriete schrijver ooit in zijn werken te berde had gebracht. De dialogen met de collega’s scheppen een beeld van een eigenlijk totaal van de wereld losgezongen intellectuele gemeenschap. In plaats van zich te verdiepen in de culturele normen en waarden van de gewonere mensen, tonen deze intellectuelen een enorme vernauwing van de waarneming, juist door hun fixatie op ideeëngoed van de schrijvershelden uit hun jeugd of eerste jaren aan de studie. Zoals ik al schreef, mijn sympathie ging al vanaf het begin niet bepaald uit naar deze professor.

Het plot speelt in 2022 en bij de verkiezingen is de leider van de Franse politieke moslimpartij de grote winnaar gebleken. Het was niet de grootste partij geworden; dat voorrecht was voorbehouden aan het Front National. Maar zowel de Parti Socialiste als de Conservatieven hadden hun kiezers nu eenmaal beloofd nooit en te nimmer te gaan samen regeren met die “extreemrechtse” partij. Tot schrik van beide partijen was hun eigen aandeel echter zodanig geslonken dat ze beiden kleiner waren geworden dan die moslimpartij. Er zat blijkbaar niets anders op dan te gaan regeren samen met die moslimpartij, die als grootste ‘uiteraard’ de president ging leveren. In heel Frankrijk waren er rellen; de term ‘burgeroorlog’ wordt in het boek gebruikt, want het stadium van rellen was schijnbaar gepasseerd. In het boek wordt verhaald over het geweld, maar Houellebecq laat in het midden welk deel er van dat geweld door jihadisten wordt veroorzaakt en welk deel door “de identitairen”. Met die laatste term wordt dan gerefereerd aan ‘nationalisten’ of eigenlijk erger, die de wapens hebben opgepakt. Het Front National wordt daarvan vrijgepleit, want die wijst, bij monde van Marine Le Pen, in het boek de gewapende strijd af, uit angst over te komen als racistisch of zelfs fascistisch.

Het is niet zo dat desondanks alles bij het oude bleef. Integendeel, er kwamen belastingmaatregelen om ervoor te zorgen dat vrouwen stopten met werken, trouwens met als groot voordeel dat de werkeloosheid zo ongeveer verdween. Mannen mochten, afhankelijk van hun inkomen, meerdere vrouwen hebben en islamitisch trouwen met een vijftienjarige was ook niet langer een probleem. Met name vrouwen gingen alras ‘zediger’ over straat. Vanuit het Midden-Oosten kwam veel geld voor Islamitisch onderwijs en voor de Sorbonne – waar François professor was – gold dat deze zelfs geheel in handen viel van Saoudische prinsen.

Voor onze professor gold dat hij zich zou moeten bekeren tot de Islam om er te kunnen blijven werken. Zover ging hij niet, maar hij accepteerde wel een pensioen. Aan het eind van het boek laat hij zich echter toch overhalen en bekeert zich inderdaad, om zo te ontsnappen aan de eenzaamheid van een niet langer iets betekenend individu, immers niet langer ingebed in een ‘interessant’ intellectueel sociaal netwerk van professoren (en ook, voor onze François misschien nog belangrijker, van gewillige studentes).

Tot zover het plot. Ik was werkelijk totaal geschokkeerd, reeds op het moment dat onze hoofdpersoon het pensioen accepteerde. Hij zakte volkomen door de mand. Wat had ik gedaan in die omstandigheden? Laat daarover geen onduidelijkheid bestaan: Ik zou me hebben aangesloten bij de identitairen! Nee, niet bij fascisten, maar bij hen die het te gek voor woorden vinden dat een moslimpartij de presidentiële macht heeft in een Westers Europees land. Nog geschokter was ik toen onze hoofdpersoon zich zelfs bekeerde.

Voor mij restte de vraag wat Houellebecq had beoogd; waar hij zelf stond. Was het toch Islamkritiek en wil hij een self-denying prophecy uitspreken? Zo van: mensen, besef hoe het kan gaan als we niet op tijd ingrijpen? Of is deze François toch meer biografisch één met het werkelijke gedachtegoed van de schrijver zelf? Uit interviews met Houellebecq komt het beeld naar voren dat het laatste eerder het geval is dan het eerste; hijzelf zegt in de loop van de tijd toch wat milder over de Islam te zijn geworden. (Een aantal jaren geleden werd hij nog aangeklaagd omdat hij de Islam de achterlijkste religie had genoemd.)

Dit alles brengt mij ertoe Houellebecq niet langer te beschouwen als onderdeel van het islamkritische kamp; hij heeft met dit boek eerder schade toegebracht aan de islamkritiek dan deze ondersteund, zo vrees ik. Over 100 jaar zal er vast een professor zijn die zich specialiseert in Houellebecq. Ik wil niet eens weten hoe die professor over hem zal oordelen, zo ben ik gaan walgen van het intellectuele milieu – bij in elk geval de letterkundigen – dat in deze roman wordt beschreven, een milieu van nogal van de werkelijkheid losgezongen individuen die elkaar nodig hebben om te zwelgen in hun eigenlijk volstrekt irrelevante hersenspinsels. Wat dát betreft was dit boek dan weer wél een opsteker.

(Bovenstaande tekst is 17 juli iets bijgewerkt, vooral om beter te laten zien in welke opzichten de verkiezingsuitslag effect had gehad op het land.)

“Verbied de Islam!”

Mag ik jullie allen confronteren met de volgende tekst? Deze is niet van mezelf en wie wil weten wie dan wel de schrijver is, kan dat zeker achterhalen. Mij gaat het nu niet om de schrijver, maar om de vraag wat men ervan vindt. Na het citaat komt de meerkeuzevraag daarover.

“Je moet aan diegenen de Vrijheid van Meningsuiting ontnemen die onder gebruikmaking van de Vrijheid van Meningsuiting een eind willen maken aan niet alleen de Vrijheid van Meningsuiting maar aan alle Vrijheid. Dat geldt op dit moment voor alle moslims. Aan alle moslims in het Westen moet hun recht ontnomen worden om hun ideologie in woord of teken uit te dragen. Alle moslims, ook de “gematigde”, want gematigde moslims kunnen niet bestaan omdat er geen gematigde islam bestaat en kán bestaan. De islam is een onhervormbare moordenaars-ideologie die in alle wezenlijke aspecten identiek is met het nazisme: Jodenhaat, expansieve oorlogszucht inclusief Blut-und-Boden, Führerprinzip (volgens hetwelk de absolute leiding van de misdadiger Mohammed moet worden geaccepteerd), rancunisme, xenofobie, conspirisme en afwijzing van de Rede. “Gematigde moslims” liegen of kennen hun eigen “godsdienst” niet en als de tijd rijp is en de “oelema” (de priesterkaste, de beroepsmoslims) bewijzen met de Koran en de Soenna in de hand dat de islam inderdaad die nazi-ideologie is die ik zeg, dan zullen vele van die gematigde moslims de bevelen van die “oelema” tot de Jihad volgen. Nogmaals: de Vrijheid van Meningsuiting in alle Westerse Constituties is bedoeld voor diegenen die zich bewegen in het kader van de Joods-Christelijk-Verlichte traditie. De islam valt daarbuiten, dat is een misdadigersideologie. Ja, het is oorlog en in tijden van oorlog moet je misschien de Vrijheid van Meningsuiting van je doodsvijand opheffen. Dat is mijn persoonlijke mening, die ik in vrijheid naar voren breng nu het nog kan en die ik desnoods met de wapens zal verdedigen. Wie mij de bek wil snoeren als ik roep “Verbied de islam!” zal ik desnoods met geweld stoppen.”

Okay, hier de meerkeuzevraag (meer antwoorden mogelijk):

[ ] Deze schrijver is totaal geschift.

[ ] Deze schrijver wil slechts opstoken.

[ ] Deze schrijver is een extreem voorbeeld van een islamofoob.

[ ] Deze schrijver moet worden aangeklaagd.

[ ] Deze schrijver overdrijft sterk, maar zit er niet totaal naast.

[ ] Deze schrijver heeft een persoonlijk probleem.

[ ] Deze schrijver overdrijft soms, maar niet in alle opzichten.

[ ] Deze schrijver heeft voornamelijk ongelijk, maar soms toch een punt.

[ ] Deze schrijver heeft meer gelijk dan ongelijk.

[ ] Deze schrijver heeft volkomen gelijk.

Zeg het maar….

Dr. Martijn de Koning mythologiseert: “Islamofobie bestaat”

Dit zijn uiteraard niet gemiddelde moslims.

In februari dit jaar schreef ik over de antropoloog Dr. Martijn de Koning. Zie Dr. Martijn de Koning is een useful idiot, helaas. Daarin schreef ik o.a.:

‘De Koning begaat wetenschappelijke doodzondes, alleen al door islamofobie als echt bestaand te poneren.”

De afgelopen maand heeft Dr. De Koning gepoogd ons allen te bewijzen dat islamofobie wel degelijk bestaat. Maar liefst 5 hele blogs waren er blijkbaar nodig om alle “mythen” rond islamofobie te ontkrachten. Die blogs zijn vast niet geschreven als antwoord op mijn woorden; hij krijgt die kritiek wellicht om de haverklap. Ik heb de moeite genomen ze allen te lezen, maar het kostte me wel moeite om vol te houden, want ik ergerde me steeds opnieuw. Op zich is het tot daaraantoe dat hij opmerkt dat de term niet door Khomeiny is geïntroduceerd, maar hebben de enkelen die dat schijnen te beweren dus daarmee helemaal ongelijk? Het kan immers ook zo zijn dat Khomeiny niet de bedenker was, maar het woord wèl in belangrijke mate gepopulariseerd heeft, door het veelvuldig te gebruiken om islamcritici de mond te snoeren. En wat doet het eigenlijk ertoe? Volgens mij is de enige relevante vraag of islamofobie een term is die wetenschappelijk verantwoord mag worden gebruikt en mijn standpunt is: NEE, dat mag niet. Wat er ook eventueel klopt van zijn ontmythologisering in de verdere blogs (2, 3, 4), het doet er niet toe. Alleen blog 5 is echt het bespreken waard. Dat draagt als titel: Mythe 5 – Islamofobie bestaat niet.

Heel misschien ben ik bereid om toe te geven dat er vast wel gevalletjes echte islamofobie bestaan, zoals er ook irreële angst voor spinnen bestaat. (Opeens zie ik kleine kinderen voor me die uit angst aan moeder’s rok gaan hangen als een moslim langsloopt. Het zal toch niet? Toch niet hier? Nog niet althans?) En àls dat zo is, dan zou Dr. De Koning inderdaad mogen beweren dat het op zich wel bestaat en dat dus iedereen die het bestaan ervan ontkent ongelijk heeft. Maar dat is zo ver gezocht. Immers, wanneer mensen zeggen dat er geen islamofobie bestaat, dan bedoelen ze dat al diegenen die door mensen als De Koning islamofoob worden genoemd dat helemaal niet zijn. En die mensen hebben vrijwel altijd helemaal gelijk; hun islamkritiek is géén fobie. Hen benoemen als islamofoob is een poging om hen weg te zetten als bange en enge lieden die een verstandig mens niet serieus hoeft te nemen.

Ik zou nu dit blog kunnen afsluiten, want er is eigenlijk niets méér over te zeggen. Maar De Koning haalt allerlei voorbeelden aan die een naïef lezer het gevoel zouden kunnen geven dat De Koning dùs gelijk heeft, want die heeft meer moeite gedaan om argumenten en feiten op te sommen dan Van Lenth. Dat is natuurlijk een schijnargument, want stel dat iemand beweert dat het maanoppervlakte onder andere bestaat uit pindakaas en diverse ‘feiten’ en ‘argumenten’ opsomt, heeft deze persoon dan méér gelijk dan degene die volstaat met zeggen dat het onzin is? Moet zo’n bewering echt tegengesproken worden met opsomming van andere feiten en argumenten om het te winnen? Ik meen van niet; een beroep op het gezond verstand mag ook een rol spelen.

Het is dat De Koning een paar uitspraken doet die een snelle reactie mogelijk maken, dus ik hap, zal ik maar zeggen. Maar ik doe dat wel met mate, want we blijven niet bezig. Hier zijn de opvallendste.

“Het is (indachtig de eerder gegeven definitie) pas islamofobie wanneer je, bijvoorbeeld, stelt dat gegeven het feit dat de islamitische tradities doctrines kennen over jihad, moslims anders zijn en/of dat je daarom moslims anders moet behandelen dan anderen. “

De Koning erkent dus dat er binnen de islam doctrines zijn, maar meent blijkbaar dat het islamofobie is als we daar zekere conclusies aan verbinden, met name als er gesteld wordt dat moslims dùs anders zijn. Echter, ik heb nog nooit iemand het zo algemeen horen verwoorden. En wat is ‘anders behandelen’? Misschien bedoelt iemand er wel mee dat moslims hun eigen identiteit gegund moet worden.

“Het is islamofobie wanneer je op generaliserende wijze stelt dat het Westen superieur is aan islam (en dus moslims), “

Het is zeker geen fobie om te menen dat de westerse normen en waarden (van de Verlichting) beter zijn dan die van de islam. Als het goed is dan meent bijna iedereen dat de eigen normen en waarden beter zijn dan die van anderen. Immers, anders was iemand wel eerder overgestapt op de n&w van die anderen. Ook speelt mee dat bepaalde n&w op de ene plek op aarde beter tot hun recht komen dan op een andere. Wanneer hier in Nederland de westerse n&w goed werken, naar het idee van de Nederlanders, dan zullen ermee strijdige n&w als ‘minder’ worden ervaren, want ze zijn … inderdaad strijdig met de eigen n&w. Met islamofobie heeft deze kijk op de wereld niets te maken.

“het is islamofobie wanneer je stelt dat er geen moskee mag komen want er is genoeg islam of islam/moslims hebben al voor ellende gezorgd, “

Wie meent dat hier in Nederland de islam vooral voor narigheid zorgt, kan desgewenst een enorme rits anekdotes en wetenschappelijke onderzoeken aanhalen. Wat dat betreft is er de laatste tijd veel onderzoek verricht. De tijd dat dit islamofoob genoemd werd, zou allang achter ons moeten liggen, gezien de recente geschiedenissen.

“het is islamofobie wanneer je stelt dat angst voor islam en alle moslims logisch of terecht is omdat er moslims zijn die terroristische aanslagen plegen, “

Er zijn amper mensen te vinden die stellen angst voor àlle moslims te ervaren. Althans, ik kom ze nooit tegen. Geen criticus laat zijn uitspraken gelden voor allen, ook Wilders niet. Verder is er angst én bezorgdheid. Menigeen geeft aan bezorgd te zijn, wat dan door mensen als De Koning wordt afgedaan als angst. Maar toegegeven, recente gebeurtenissen leidden bij steeds meer mensen tot verergering van de bezorgdheid, en ja, dat zou je wellicht angst mogen noemen. Maar is het daarmee dus irreële angst? Hoeft niet.

“het is islamofobie wanneer je stelt dat de term islamofobie aanstellerij is omdat er andere moslims zijn die christenen en joden vervolgen, “

Ook die bewering(en) kom ik nooit tegen. Wel de beschuldiging dat de term wordt gebruikt om islamcritici de mond te snoeren.

“het is islamofobie wanneer je stelt dat moslims moeten integreren vanwege islam, “

Wat is er mis met de eis om te integreren??? Ik zie dat niet.

“het is islamofobie wanneer je stelt dat moslims minder rechten zouden moeten krijgen wegens islam/moslims, “

Minder rechten? Ook deze hoor ik nooit genoemd worden. Wat ik wèl hoor, is dat moslims niet extra rechten moeten krijgen. Het is het argument dat moslims door bepaalde subsidies in de gelegenheid worden gesteld om het land te ‘islamiseren’.

“het is islamofobie wanneer je stelt dat een moslim liegt wanneer hij/zij zegt dat islam vrede is want volgens jouw interpretatie is islam dat niet en moeten moslims dus anders behandeld worden, enzovoorts. “

Er zijn serieuze onderzoeken die erop wijzen dat ‘taqiya’ echt bestaat. Als dat zo is, dan is dat een serieus probleem dat vooral niet ontkend of gebagatelliseerd moet worden.

“Islamofobie is daarmee deels vooroordelen en stereotyperingen, “

Gek toch… in alle jaren/decennia dat ik best wel positief over de islam dacht had ik er beduidend minder verstand van dan tegenwoordig. Wat velen niet beseffen is dat vooroordelen en stereotyperingen òòk kunnen leiden tot een te mooi beeld. En met name dat is vroeger gebeurd. Onze verre voorouders wisten wel beter, maar wij en onze ouders hebben schijnbaar niet de kennis en ervaringen van die verre voorouders overgeleverd gekregen. Op zich is het goed om af en toe met een schone lei te beginnen. Maar we hebben overdreven, zo ontdekken we de laatste jaren.

“Islamofobie is daarmee deels gebaseerd op emoties (angst en haat), “

Angst heb ik al besproken. Blijft haat over. Is het haat als je negatief bent over een religie? Volgens mij is haat een zeer specifieke emotie. Die zeer specifieke emotie tref ik maar zelden aan. Ook Wilders toont die zeer specifieke emotie nooit. Ja, na een uitspraak stond er dan wel weer in de krant dat hij “boos” was, of nee, dat hij “woedend” was. Ik vond het elke keer weer ‘knap’ hoe mensen die emoties hadden weten op te maken uit zijn optreden. Het heeft er alle schijn van dat het toekennen van haat en woede aan je opponenten slechts een middel is in de discussiestrijd.

Afijn, het zal duidelijk zijn dat Dr. Martijn de Koning slechts één doel had, namelijk het verder bevorderen van de mythe dat islamofobie bestaat.

“I am a racist”